saatlerin o kayýt dýþý , puslu aralýðýnda yine de el deðiyor insan göçe her tarafý apansýz zamana masalcý , kalbe yas olarak kalan gözlerimizi ýslatýp her saðanaða
uykusuz bir ateþe dönüþürken küstüm günleri gazel yapraklarý yaðýyor aramýza eskiden olduðu gibi pek konuþmuyoruz bir güvercin sürüsüne katýyorum seni geceleri eksilten düþler içinde kuþlarla beraber
þuramda aðýr bir terazi var elimde bir sigara yüzümde mazinin o karanlýk atý bilmem ki neyi bekliyorum gecelerden bunu anlamaya gülmek bile yetmiyor sargýlarýný açýyorum hüzünlerinin iþte ilikliyorum içinin düðmelerine gözlerimi ve yine baþ baþa kalýyoruz
Sosyal Medyada Paylaşın:
buzul dünya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.