Şiire giden yol

Aþk dedikleri þey nedir, bilmiyorum
Nasýl elde edilir,  nasýl yaþanýr
Acemisiyim.
Ama bir tutkum var, nefes gibi, su gibi
Canýma can, kanýma kan
Tutkum
Her günümde
Bana bir asýr yaþatýr
Ve her saatim bir ömür
Her günüm bir çað
her hayalim hafakan
Gözlerimi uykuya hasret
Dimaðýmý tatlara yabancý, lezzete mahkûm
Dilimi gayrýya ketum býrakan
Beynimde dolaþan alim bir gezgin
Ýflah olmaz bir seyyah
Serveti bohçasýnda
Sevgiliye yürüyen bir derviþ

Âþýklar, bana söyleyin
Bu aþk mý?

Bir dað
Amansýz tutkum
Her baktýðýmda beynim bulanýr
Çaresizim
Hasretinden gözlerim sulanýr
Beni mecmnun, beni divane,
beni meczup kýlan
Bütün ihtiþamýyla karþýmda
Zirvesi bir kýlýç
Sonsuzluðun baðrýnda
Kimi zaman bulutlar fötr þaka gibi
Baþýnda durur
Kimi zaman duman duman
Eteðinde oturur
Ve yürüyorum yürüyorum
Ona doðru,
Býkmadan usanmadan, biteviye
Mutassýl
Yolda alabildiðince düzlük
Sonsuzluk gibi
Tikenli fundalýklar, zehirli haþereler
Akrepler yýlanlar

Bir kasaba
Cývýl cývýl kuþ sesleri, þen þakrak çocuklar
Çeþit çeþit meyve bahçeleri.
Rengarenk çiçekler
Cennet misali
Ama ne de olsa dünya
Bir yerde vakit baharken
Baþka yerde kýþ
Yolumun son düzlüðe saplanan noktasýnda
Hay aksi
Sarýyor etrafýmý
Ayý böðürmeleri çakkal ulumalarý,
tasmasýz köpek sesleri
Ama olsun
Yola giden yolcunun biraz da bahtý kýrýk
Ve benim ayaðýmda birkaç basit ýsýrýk
Yürüyorum
Ne ruhumda þaþkýnlýk
Ne kalbimde piþmanlýk
Bu yol
Bu yol ki sancýlý fikir
Bu yol ki  teselsül zikir
Bu yol ki mezarlýk
Mýsralarýna gömülmüþ nice pir
Bu daðýn adý þiir, bu daðýn adý þiir

(ÞÝÝR YAZILMAZ,YAÞANIR)


















Sosyal Medyada Paylaşın: