Nefesini Tut

öksürerek
bir yýldýz daha kaydý
içindeki daraðacýndan kuþlar fýrlatarak

ýssýzlýk bile çekip gitti yerinden
belli ki bir þafak vakti gibi
açýlmayý bekleyecek gözlerin hayata

perdeler teveccüh buyurdu
örümcekler teni kýrýþýk bir sýðýnakta
dantel dantel aðlar doðurdu
sýkýca sarýyor yanýlgýlarýn enkazýný
belli ki gamzenin çukurlarýný
yarým kalmýþ bir tebessüm dolduracak


gerek kalmaz belki de
gecenin incisi gibi yaþamaya
sessizlik bir iskelet gibi yapýþtý
uykunun damaðýna
mevsimler soyunuk
mezarlýklar memnun
takvim yapraklarý hayaller gibi uçuþur
belli ki yeni bir yaratýya
can yeleði olmayacak baharlar
her hüzün bir sonraki neþeyi
meydan okurcasýna bekliyor olacak


þimdi hangi renk gönüllü gelir
hasarlý bir gemi gibi otursun karaya


hokka içinde kýzýl deniz
divit ucunda iki ölü harf
yarýda kalmýþ bir kelimeyiz
yaralý bir üveyik bakýþý gibi çaresiz
iki ölü kalp
sevinç desen tefeci
huzur desen bir heyula ezmesi
hangi limana sýðýnýr da
sýcak bir sevgili gibi sarar yalnýzlýðýný


kýrlarýn nefesinde üþüme var
kardelenler kadar narin
öksüz bir çocuðun havzasý kadar serin
notalarýndan sökün edilmiþ
görgülü seslerin paftasý
her sözü bir kar tanesidir
arka fonda bir türkünün
her biri elinde bir notla gelir
pimi çekilmiþ bulutlarla



yüzünde yorgunluðun binlerce kopyasý
bir kitaptan yýrtýlmýþ sayfalar gibi
aslýný kaybeden bir yamaçtan kopmuþ da gelmiþ
içinde bir þehir içinde bir sen
belli ki ikisi de birden gömülecek




_boran

Sosyal Medyada Paylaşın: