Sessiz Çığlıklar

Gecenin karanlýðýnda, tarlalar sessiz ve derin,
Ama içimdeki çýðlýklar, gökyüzüne deðin,
Bir yanda ekinler, bir yanda hayaller,
Kimseye duyuramadým, boþuna mý bu sesiz yakarýþlar;

Traktörler yollarda, öfkeyle sürüldü,
Boþ vaatler duyulurken, umutsuzluk büyüdü.
Tarlalar çürürken, gözlerim doldu,
Yöneticiler görmez, kulaklar saðýr oldu;

Vergilerle boðulduk, yaþam zorlaþtý,
Ses etmeden bekledik, sabýr taþlaþtý,
Þimdi umut kýrýk, sabýr taþtý,
Sessiz çýðlýklar, gökyüzünde yankýlandý;

Yorgun ellerle topraða ektik umudu,
Ama karþýlýk bulmadý, emek dolu çabalar,
Ne bir ses, ne de bir el uzandý,
Toprakta soldu, yeþermeyen hayaller;

Her gece yastýðým, düþüncelerle dolu,
Gözlerim uykusuz, kalbim kýrgýn ve solgun,
Tarlalar bekler, mahsuller dalýnda kaldý,
Çýðlýklarým duyulmadý, sessizliðe çarptý;

Yollar kapandý, isyanlar yükseldi,
Ama karþýlýk yok, sadece sessizlik büyüdü,
Kýrýk dökük umutlar, ekinlerle soldu,
Yönetenlerin gözünde, hiçbir þey deðiþmedi;

Sabahýn serinliðinde, tarlalarla dertleþtim,
Ama yine de duymadýlar, sessiz çýðlýklarýmý,
Yöneticiler uzak, dertlerimiz onlara yabancý,
Bu dertler, içimde derin bir yara býraktý;

Günler geçti, mevsimler deðiþti,
Ama deðiþmeyen tek þey, bu acý gerçeklerdi,
Tarlalar yine bomboþ, umutlar tükenmiþ,
Çýðlýklarým hala sessiz, yankýsýz kalmýþ,

Gece yýldýzlarý seyrederken, düþündüm,
Bu acýlar neden kimseye ulaþmadý?
Toprak baðýrýr, gök yankýlanýr,
Ama yürekler saðýr, gözler kör kalýr,

Tüm dünya uykuda, ben yalnýz,
Uyanýk beklerim, bir umut kýrýntýsý,
Ama gece uzun, sabah gecikir,
Sessiz çýðlýklar, karanlýða hapsolur;

Ekinler dalýnda çürüdü, umutlar gibi,
Ama duyulmuyor, bu feryat dolu sesler,
Yöneticiler sessiz, kulaklar týkalý,
Bu çýðlýklar, sadece boþlukta yankýlanýr;

Gün doðar, ama umut karanlýkta kalýr,
Gözlerim hüzün dolu, kalbim kýrýk,
Tarlalar sessiz, umutlar solgun,
Bu çaresizliðin içinde, ben kaldým sessiz;

Ay ýþýðýnda tarlalar, bir zamanlar bereketliydi,
Ama þimdi boþ, suskun, dilsiz kaldý,
Gözlerim yaþlý, yüreðim yanar,
Sessiz çýðlýklar içimde, yüreðim tarumar;

Her yeni gün, bir umut doðar,
Ama gün bitmeden, o umut solar,
Yönetim uzak, dertlerimizi kim sorar,
Bu çýðlýklar, sadece içimde yanký bulur;

Son bir umut, son bir çaba kaldý,
Ama kim duyar, kim görür bu halimizi?
Gözlerim yaþlý, yüreðim yanar,
Sessiz çýðlýklar, yine yankýsýz kaldý;

Bahadýr Hataylý/30.08.2024/03.30/Sancaktepe/ÝST

30 Aðustos Zafer Bayramýný Kutluyorum ve bu acý günlerin zaferlerle sonuçlanmasý dileðim...
Sosyal Medyada Paylaşın: