Son kale, son vatan, son ocak Ýlelebet Türk’ün yurdu Türk’ün kalacak Yedi düvel gelse üstümüze topla, tüfekle Sarsýlmaz vatan aþkýmýzla, mücadele ruhumuzla yok olacak
Çanakkalede binlerce can verdik vataný vermedik Kurtuluþ savaþýyla esaret zincirini kýrýp çelik zýrhý yendik Sevr’i yýrtýp attýk, vataný böldürmedik Dosta güven verdik, düþmaný güldürmedik
Atamýzýn liderliðinde, yokluklar içinde Baðýmsýzlýk uðruna çýktýðýmýz yolda Asla düþünmedik dönmeyi, vazgeçmeyi Kalbimizden söküp attýk korkuyu ümitsizliði 30 Aðustos 1922’de Büyük Taarruzla ulaþtýk zafere Türkiye Türk’ün son yurdudur öyle de kalacak Gösterdik tüm dünyaya, dost ve düþmana
DURAN ATÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
mecnun_60 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.