SEVİMLİ FINDIK KURDU

Yeþil dallar üstünde fýndýk kurdu,
Gizlice yürürken yapraklar yordu.
Küçücük bedenin ne kadar hýzlý,
Sabahýn ilk ýþýðýyla yola vurdu.

Dalý dolaþýrken bir yandan usul,
Fýndýðýn peþinde, sabýrla doldu.
Kýrmadan, dökmeden, hedefi buldu,
Minik ellerinde huzuru kurdu.

Bir fýndýk, bir rüya, tatlý bir umut,
Yolunda durmadan, çabasý duru.
Dalý sarsar gibi, dünyayý buldu,
Fýndýk kurdu, sabýrla sona vardý.

Sabahýn serininde çýkmýþ yola,
Yüreðinde cesaret, adým adým var.
Dallarý aþarken bulur huzuru,
Fýndýðýn kalbinde arar durumu.

Gün batarken yine dallarda sessiz,
Fýndýk kurdu gezgin, hep bir arayýþ.
Hayatýn içinde, her an yenilik,
Doðanýn sesinde bulur diriliþ.

Fýrtýnalar essin, yaðmurlar yaðsýn,
Fýndýk kurdu yýlmaz, yoluna baksýn.
Her engeli aþar, her taþý kaldýrýr,
Küçük bedeninde büyük bir sabýr.

Gözleri ýþýldar, her yeni günle,
Fýndýk kurdu yine baþlar iþe güle.
Bir fýndýk için tüm emek harcanýr,
Bu küçük kahraman zafere ulaþýr.


UMUTHAN NEJAT HOCA
Sosyal Medyada Paylaşın: