yoklugunda bir acaib olmuşum
YOKLUGUNDA
acýndýrmak için söylemiyorum
yoklugunda bir acaib olmuþum
kopmuþum dünyadan
gidiþinle
yoklugunda bir acaib olmuþum
saçlar darmadagýn
üst baþ periþan
görsen acýrsýn
böylemi olur insan
yoklugunda bir acaib olmuþum
geçen bir dostumla
yolda karþýlaþtýk
durduk..bakýþtýk..
beni tanýyamadý
çekti gitti..biliyor musun
yoklugunda bir acaib olmuþum
öylece durdum kaldým
ve sonra ..daldým
seni düþündüm
biraz agladým
yoklugunda bir acaib olmuþum
iyi ki bu halimi
sen görmüyorsun
iyi ki karþýlaþmýyoruz
iyi ki durumumu sormuyorsun
iyi ki gittin sen
iyi ki sözünde durmuyorsun
yoklugunda bir acaib olmuþum
sokaklarda deli gibi
dolaþýyorum
ona,buna dalaþýyorum
geçen birisi
sadaka vermeye kalktý
dilenci gibi yaþýyorum
sokaklarda deli gibi
dolaþýyorum
yoklugunda bir acaib olmuþum
kimse konuþmuyor benimle
selam vermiyorlar
kim bilir arkamdan
neler diyorlar
belki alay ediyor
belki de gülüyorlar
yoklugunda bir acaib olmuþum
diline düþmüþüm herkesin
gören dönüp bir daha bakýyor
umurumda degil
beni
yoklugun yakýyor..
yakýyor..yakýyor
yoklugunda bir acaib olmuþum
resimlerini de yaktým geçen
sonra çok piþman oldum
arada bir bakýyordum
efkarlanýyor
bir sigara yakýyordum
resimlerini de yaktým geçen
yoklugunda bir acaib olmuþum
annem çok üzülüyor halime
arada hep görüyorum aglarken
bir þey demiyor ama
hep aglýyor hep aglýyor
yemek yaparken bulaþýk yýkarken
yoklugunda bir acaib olmuþum
sararmýþým..
solmuþum
yoklugunda bir acaib olmuþum
19/07/2007
maasmechelen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.