Desem ki, O anlatýlmaz yaþanýr. Acaba fazlamý abartý olur. O hayatý yaþadý. Hayat, bana onu anlattý. Yanýnda kah güldüm kah aðladým. Bazen yazýlarýný okudukça, VEDA’dan nefret ettim. Þiirlerini okurken, Yarabbi, O hiç mi bu kýzdan þýkayetçi olmadý. Sonradan fark ettim ki, yanlýþ pencereden bakan benmiþim. Keþke onun gözleriyle baksaymýþým. O kazanýrken de, kaybederken de, hayata hep iyi tarafýndan baktý. Ýnan ki Veda, seni çok sevdi. Ýstanbul’da hasretle bakýp ulaþamadýðý, Son yer sizin arka balkonunuzdu. O çamaþýr asýlý balkonunuza bakýp, bakýp aðlýyordu.
Derdi ki, Müebbete mahkûm idamlýk Seyit gibi, bir anda kýrýldý gitti kalemim. Ne edeyim dostlar ne edeyim. O kim mi? Tabi ki Hasan Cevat.
Ne üzülüyorsun be Hasan Cevat Almadýn mý Vedaný yanýna Ben mi kimim? Kim olacaðým? Deniz gözlü SELMA’sý
(14-02-2006-Salý) Tuðrul Pekel
Sosyal Medyada Paylaşın:
tugrulahmetpekel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.