UTAN EY NEFSİM

Yýl seksen yedi , günlerdense bir pazar
Çýktým evimden dolaþtým çarþý pazar
Saatime baktým ki ! Yatsý namazý yakýn
Ýþte, gidiyorum þimdi , ulu camiye bakýn

Vardým avlusundan girdim içeri
Köþe bucak aradým, Cemaat nerdedir deyi
Baktým karþýmda üç beþ kiþi duruyor
Kimi sünnetle meþgul , kimisi oturuyor.

Hayret ettim! bir anda nedir bu caminin hâli
Ulu cami diyorlardý ! nerede bunun cemaati
Cemaat denen bir þey yoktu ortada
Yine hüzünlü gönlüm , burkuldu oracýkta

Beynim döndü bir anda , birden yýðýldým yere
Aklýmý kurcaladý dað , taþ , ýrmak ve dere
Her þey yuh diye Sesleniyordu bana
Bense sustum düþündüm kara kara .

Kubbeler dile geldi , kalk dedi be sersem
Duvarlar küsmüþ , bana ediyorlardý sitem
Hele gök kubbeye uzanan minareler ne diyor
Kulaðýmý verdim ki : þöyle nida ediyor

Ey Allah’ým ! susuz kalmýþ, sümbül gibi solmuþum
Þakýyan bülbül iken, þimdi bir lâl olmuþum.
Köküm , yapraðým ,gülüm hepside oldu heder
Dört yandan kuþattý beni, hem ýzdýrap hem keder

Dýþý böyle yanýkýrken, içi boþ kabristan
Hissiz ,sessiz ,sedasýz , kubbeler yastan
Direkler dona kalmýþ , hiçbir þey söylemiyor
Eyvanlar boyun eðmiþ , ben de garibim diyor.

Þadravanlar akmýyor, þýrýltýlar gelmiyor
Havlu da, cývýl cývýl ,çocuklar hû çekmiyor
Sâde gözü yaþlý tâkatsýz dört ihtiyar
Onlar da hissiz kalmýþ ,onlarda olmuþ bizâr.

Mâbetler yalnýz kalmýþ, mü’minlerse yetim
Kendimi yokladým ki ! durumumuz pek vahim
Þu taþ toprak yýðýný bile hakký zikrederken
Bu insanoðlu, Rabbini zikretmez neden ?

Kalktým aðýr aðýr geldim mâtem dolu hâneme
Yine teselli edecek kimse yok, müracaatým kaleme
Utana utana hem aðladým hem yazdým
Bunu anlatmakla size deðil , ben kendime kýzdým
Þu taþ toprak yýðýný bile senden þikayet ederse !
Utan ey nefsim, birazcýk kendine gel sende.
Sosyal Medyada Paylaşın: