Ah çocukluk kalbim!

Bir zamanlar küçüktüm,
Küçücüktüm.
Koþunca, ürkek ceylanlar gibi
Hýzlý hýzlý çarpardým.
Demek ki çýktýðým yokuþ
Gerçekten dikti.

Ah Çocukluk kalbim;

Gözleri sahili dövercesine bakýþlý,
dalgalý deniz gözlüm,
Övülünce sevilince Yüzü kýzaran beniz yüzlüm,
Asabiyet yüklü titrek ellerim,
Rüzgarýn uçurduðu
Kýzlarýn kaçýrdýðý
Hayallerin dolandýrdýðý
Çocukluk kalbim..
Ne acýlar tattý,
Ne fýrtýnalar atlattý,
En çok da inkisarlar aðlattý.
Dudaðý yok tu sanki anlatsýn
Dinleyeni yoktu ki anlasýn
Yine de o anlattý;
kendi dinledi
Çýðlýklarý kayboldu göðüs kafesinde.
Bir sevmek vardý hevesinde.
Sevilmek vardý hevesinde
Kýzarýklýk bekledi benzinde.

Ah çocukluk kalbim;
Yeislere galip kalbim
Olgunlaþtý yeþilsiz
arada bir efkarla hüzünlendi
ritmiyle sildi gözyaþlarýný.
Bindi ümit atýna
Meçhul yarýnlara dörtnala
Koþtu aklýnca
Çýktý yuvasýndan aðýr aðýr
Yaz gecesi dolunayý gibi
Bulutlardan seke seke,
Gözleri yaþlar döke döke
Olsa da alem saðýr
Ayný tondan þarkýsýný söyledi aðýr aðýr.
Kah coþtu nihaventten,
Kah da hüzzamla inledi.
Kendi söyledi, kendi dinledi.
Hayalleriyle mazisini demledi
Söyledi ha söyledi
ama
kendi dinledi.

Ah çocukluk kalbim;

Ýyice bu duruma alýþtý
Artýk dünya böyle dedi
kendisiyle barýþtý.
Çaðlayanlar gibi coþtu, taþtý,
Fýrtýnalý denizler gibi çýlgýnlaþtý.
Dahasý kendisiyle inatlaþtý..

Ah çocukluk kalbim;
Bir gün duracak,
biliyorum.
Çýkamadýðý yokuþlardan inerken
Bir gün duracak
biliyorum
Çýr - pý - na - rak . . .



Fatih EFE

Sosyal Medyada Paylaşın: