"Umma ki Ýncinmeyesin" demiþlerdi Ne vakit beklentilerimiz ummanlar gibi oldu her umduðumuz yerden incittiler bizi boþvermeyi de öðrenemedik ’belki bir gün’ umudu da ummaktý çünkü
görmek istemeyenler gerçeði perdelerken, boþ çabalara kulaç atmaktý her çýrpýnýþ... görmezden gelmeyi de bilemedik bir türlü
Þimdi alnýnýn ortasýna bir kurþun tüm ummaklarýn varsýn acýlar dinsin vaktidir köküne kýran girsin inciten her beklentinin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.