Sana ben gönlümü açtým. Yüzüne bakýnca gülücükler saçtým. Þimdi sensiz, ýssýz Ankara sokaklarýnda, Bir baþýma kaldým, adýn ve kokunla baþ baþa.
Bu gönül yine seni arýyor. Kapýda durmuþ gelmeni bekliyor. Bu yürek ki acýlarýn dostu, gözyaþlarýn sýrdaþý, Senin kalbinin aynasý, gönlünün yoldaþý.
Bir Ankara iþ çýkýþý; Metrodan çýkan teyzede görüyorum aþkýn yorgunluðunu, Otobüse yetiþmeye çalýþan gençte görüyorum aþkýn telaþýný, Ama gözlerinde görmedikten sonra her þey boþ ve anlamsýz kalýyor.
Sensizliðin girdabýnda kaybolmuþum. Hatýralar gölgeler gibi solmuþ. Sokaklar sessiz, geceler soðuk. Yüreðimde yankýlanan sadece senin adýn bir de o unutulmaz kokun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ataberk07 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.