Gönül Sızım

Bir hüzün var gönlümde, içimi kaplar,
Yalnýzlýk taþýný baðrýma bastým, kalbim duraklar,
Geceyle dost oldum, karanlýk benim yoldaþým,
Her adýmda bir yara daha açýlýr,
Kimse bilmez bu acý ne kadar derin ne sýzlar;

Kirpiklerimde birikmiþ damlalar,
Gözlerim aðlamaklý, sesler yankýlanýr vadilerden,
Ellerim kaderimi çizer, yorgunluðum dinmez,
Ruhum savrulur rüzgâra,
Sessizce çýðlýk atar içimdeki ýslýk, kimse duymaz;

Yalnýzlýk bir köprü, geçmek zor,
Her adýmýmda içim daha da burkulur, zorlanýr,
Sýrtýma sarmýþým bu dünya yükünü,
Dinmez içimdeki fýrtýna,
Kavurur içimi yakar, her gece uykudan eder,

Göz pýnarlarým dolmuþ, içimde çaðlar,
Fýrat gibi coþar, dinmez bu asi akýþlar,
Bu dünya bana aðýr gelir,
Ýçimdeki yaralar kanar,
Her nefeste biraz daha derinleþir bu sýzýlar;

Yýldýzsýz gecelerde,
Gönlümdeki karanlýk artar, yalnýzlýk derinleþir,
Geceler uzar, sabahlar olmaz,
Her adýmda biraz daha kaybolurum,
Ama kimse bilmez, bu acýyla nasýl giderim;

Ey gönül, sýzýn durulmaz,
Her köþede bir yara, her adýmda bir acýyla kalkarým,
Yalnýzlýk kaderimdir,
Ýçimde bir volkan kaynar,
Savurur beni, dalgalarla limansýz denizlere;

Gözyaþlarým nehir olmuþ,
Her damlada bir hayat, sessizce akýp gider,
Yüreðimde bir yangýn,
Kimse söndüremez,
Her nefeste biraz daha tutuþur yanarým;

Gözlerim uzaklara dalar,
Bir umut ararým karanlýkta, bilmem ki hangi aralýkta,
Yalnýzlýkla yoldaþ oldum,
Gönlümde bir hüzün,
Her adýmda biraz daha artar bu yüküm,

Duygularým sarar dört bir yanýmý,
Geceler uzar, içimdeki acý derinleþir,
Her nefeste biraz daha içime kapanýrým,
Ama kimse bilmez,
Bu gönül sancýsýnýn ne kadar derinlere çektiðini;

Yalnýzlýkla büyüdüm,
Bu dünya bana yabancý, her adýmým aðýr aksak,
Gözlerimde bir damla yaþ,
Ýçimde bir fýrtýna,
Kopar her gece, uðuldar vadilerin derinliklerinde;

Ey gönül, yandýkça yanarsýn,
Her adýmda biraz daha savrulursun,
Bu dünya sana aðýr gelir,
Gözlerin dolmuþ,
Ama yine de susarsýn, anlatamazsýn kimseye;

Gözlerimde bir hüzün,
Gönlümde bir aðýt, sessizce yankýlanýr içimde,
Her adýmda biraz daha kaybolurum,
Ama yine de yürürüm,
Bu yalnýzlýk yolunda, bir baþýma karanlýklarý delerim;

Kimsesiz kaldým bu dünyada,
Yalnýzlýkla dost oldum, karanlýkla yoldaþ,
Her adýmýmda biraz daha eksilirim,
Ama kimse bilmez,
Bu acýnýn ne kadar yüreðime iþlediðini;

Artýk yoruldum,
Bu dünya beni çoktan unuttu,
Kanar gönlümdeki yaralar,
Her geçen gün biraz daha açýlýr,
Ama ben yine de susarým anlatmam yüreðimdeki hüzünleri;

Bahadýr Hataylý/26.08.2024/18.30/Namazgah/ÝST


Sosyal Medyada Paylaşın: