Babam öldü, ben öksüz kaldým! Anam öldü, ben yetim Kaldým! Benim için sevda daðýnýn gülleri soldu! Gül dallarý öksüz kaldý! Daðlar yetim kaldý! Güz yelleri yaktý çayýr çimeni... Ova öksüz kaldý! Ýçimdeki hasret yelleri.. Yaktý, yýktý içimi... Bað, bahçe yetim kaldý! Yüreðime türlü dertlerle doldu. Ana, babamýn hasreti baþ verdi! Özlemimden dertlerim acý verdi... Gözlerimden yaþ geldi... Babam gitti Gönül öksüz kaldý! Anam gitti beden yetim kaldý! Göz öksüz... Gönül yetim kaldý! Ben bu Dünya da bir çare yalnýz kaldým! Ana yok! Baba yok! Hasret çok! Özlem çok Dert daha da çok! Bundan böyle, olmaz, bu Dünya da benim bir iþim! Altýn kemer kuþansam da giysem ibriþim! Beden öksüz kaldý! Ten öksüz kaldý! Bedendeki kalp yetim kaldý! Ýçindeki sevgi hasret kaldý! Geleceðim hem yetim... Hem öksüz kaldý! Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.