Suçlu benim

Ben suan nerdeyim biliyormusunuz.
Hani hic bir sey hic bir yer bilmedigin bir yerde.
Hislerinle hareket edip.
Gitmek istedigin yeri bulmaya calisirsin..
Belkide cok yakin olan varmak istedigin yer.
Yürü yürü bitmeyen bir yol kat ettirir ya hani sana.
Kacirmisindir belki döneceðin köþeyi.
Varmak istedigin yönün tersinde ararsin bildigin geçmiþi.
Kafan karisir hani.
Oturup bir kaldýrýma.
Dur ya ben napiyorum.
Saðlýklý düþüneyim diye konusursun kendinle.
Duyanlarýn bakýþlarýnda delirmiþ bu dercesine dediklerini duyarsýn ya hani.
Güvenemezsin kimseye soramazsin hicbir seyi.
Ya korkarsin yalniz kalmýþlýðýmý anlarlar diye.
Yada yanlis yol tarif ederler diye.
O güvensizliðin sebeplerini tatmissindir bir çok kere
Gecmisle gelecek arasinda kaybolmus gibidir,
Ýnsanin bir an zihnini kaybetmek.
Yönünü kaybetmek.
Insan kilise ile cami arasinda kalmis yahudi misali gelgit yaþar hani.
Ve sonunda bulursun aklý basinda zararsiz duzgun insan olduguna inandigin birini.
Kardes ben þöyle bir yerde oturuyorum.
Lakin ben orayi bulamiyorum. Bana yardim edermisin.
Ve o kisinin ohhoooooooo sen cok cok yanlýþ gelmiþsin.
Geldigin yön kadar geri gitmen lazim dedigi yerdeyim ben.
Ne gitmeye mecal ne kalmaya sebep kalmýþ.
Hele birde demezlermi sabret.
Ýþte o sabrýn sinirlarini yýkma yerindeyim.
Dünyayý anlamamisligin , insanlýðý taniyamamisligin deryasindayim ben.
Pusulasiz yönünu bulamamisligin daha uzaðindayim ben.
Ne kader ne sans ne talih sebebim.
Hepsinin suçlusu benim.


Sosyal Medyada Paylaşın: