Yüreðimin derin vadilerine Düþünce tuzlu bulutlar Aklým beynimi terk etti, Koca bir tuvale çizilen Kýzýl ufuklara doðru Kör kurþun hayaller peþinde. Gönlümün kozasýndan çýkan Kanatlarý kelepçeli kelebek Konmak için bir lisyantus ararken Yüzü dantel gibi bembeyaz Sineklerin ve anýlarýn hedefi olmayan
Boðanak camlarý yumruklar Ýçeri girmek, çamura düþmemek için, Gözlerine hapsolan Kokusundan uyuyamayan Yarasýnýn kabuðu iyileþmeyen bir yüreðe doðru
Militan duygularýn kurduðu merdivenle Gökyüzüne ulaþmak imkânsýz. Martýlarla süzülüp titreyerek Utancý yutmak gerekir, Ýpin iki ucunu býrakmadan çeken Ýki kiþi olduktan sonra
Renkleri tekrar canlanýr dik yamaçlarýn Samimi piþmanlýkta Ve kaybolur can gözünün pasý, Nihayet kar, ölü yapraklarý gizler Erimiþ altýn gibi parlayan
Seðmenoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.