Güvercin

"Daðlar çöktü topraða baki kalan sur kaldý
On sekiz bin alemde güvercin mahsur kaldý."


(Bir Çocuk Bakýþýyla)


Yatýyordu
Bir bahçe köþesinde
Kanatlarýný yaymýþtý topraða
Sere serpe

Bir mýsýr tanesiyle besleyebilseydim seni
Ah bir yudum
Su içirebilseydim
Tarlamýzda ki mýsýrlar koçana erdi
Kuyular suyla doldu
Sen düþtün topraða
Bir damla yaðmuru esirgedi
Cimri bulutlar

Sýcak diyarlara gittin
Soðuk yerlerden geçtin
Erittin buz daðlarýnýn garezini
Gördün bacalarýndan duman duman
Tüten ocaklarý
Ýnsanlar gördün asýk suratlý , kaþlarý çatýk
Sen onlara gülümsedin
Yazýk yazýk çok yazýk
Onlar seni umursamadýlar
Yaþadýlar dünyada
Þehirlerde
Evlerinde
Sahte mutluluklarýn sultan olduðu
Geçtiler
Bir merdiven misali yýllardan
Aðýr aðýr
Bir ölüden farksýz olduklarýný bilmeden

Kaç mevsimleri gördün
Kaç bahar uçtun gür ormanlarýn üzerinde
Bir çam edasýyla süzüldün
Bir çýnar efkârýyla üzüldün
Kanatlarýna deðdi kýrýk dallarýn burukluðu
Aðýtlar yaktýn
Kainâtýn deliþmen sessizliðine direnerek
Aðaçlar evin oldu

Karlar gördün lapa lapa karlarý
Bir mezar taþý kadar
Boðuk boðuk bakan
Zemherileri geçtin
Bütün dünya dondu
Þehirler, evler , teslim oldu
Ayaðýnda ki
Bir minnacýk kar tanesine
Sana deðmedi karlarýn soðuðu
Incinmedin üþümedin
Elimi karakýþa verdim
Seni ýsýtsýn diye

Çocuklar ;
Çocuklar aðladý seni sevebilmek hasretiyle
Okulumuzun gazetesine resmini astýk
Karþý duvar aðladý
Benim ol benim ol diye
Hayýr
Ben minik ,günahsýz ,kirsiz
Çocuklarýn kalplerinde olurum dedin
Her teneffüste bakýþlarýmýzla seni süzdük
Biz sana hasretten
Eðdik baþýmýzý bir damlaya bin damla
Katarak aðladýk, aðladýk
Biz senin olamadýk
Sende bizim.

Biliyorum
Artýk uçamayacaksýn
Pür neþe
Göklerde
Uzaklara gidemeyeceksin
Geri dönmek ümidiyle
Uyan demeyeceðim sana
Uyu ,sevgili güvercin

Fenerleri göremeyeceksin
Yalnýz fenerleri
Aþýklarýn gezdiði rýhtýmlarýn
Kimsesizi
Yanacak herbiri pýrýl pýrýl
Yalnýzlýðýn senfonisini çalacak deniz
Ve dalgalar seni hatýrlayacak

Yýldýzlar düþmeyecek kanatlarýna
Ay gülümseyemeyecek mercan gözlerine
Kimseler
Hiç kimse umut olmayacak rýhtýmlarda
Yanmayacak istimsiz kazanlar
Ey deniz sen buyur demeyeceksin !
O gururlu gemilere
Ve kýzacaksýn üstünde ki gökyüzüne
Boðacaksýn gazabýnla rýhtýmlarý
Masum sandallara ümit olmayacaksýn

Biliyorum;
Göremeyeceðim
Pervazlara konduðunu
Þadýrvanlarda gezdiðini
Bir o yana bir bu yana
Ýþvene imrenmeyecek genç kýzlar

Biliyorum;
Minarelerden
Okunmayacak bir selâ senin için
Bir buruk vedayý bile çok görecek
Soðuk merdivenler

Bugün dünden miras
Gene yarýn olacak
Ben yine uyanacaðým bir sabaha daha
Çýkacaðým kýrlara tek baþýma
Seyredeceðim güneþin canhýraþ doðuþunu
Göreceðim
Topraðýn sýcakla yandýðýný
Güller bülbülleri çaðýracak
Sevenler sevilenlere þiirler yazacak
Asker mektuplarý gelecek cepheden
Dünyaya çiçekli baharlar gelecek
Sen sevgili kuþ!
Burda olmayacaksýn

Nihayet
Güvercin ölür !
Varolan insan olamayýþýmýz girdabýnda !



k.a.gazioðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: