Arkana baktýðýnda bu gözler, aðlýyordu senin gidiþine.
Biliyor musun? Artýk sevmeyeceðim senin gibisini.
Farkýnda olmadan yüreðimi sana kaptýrmýþým gülüyorum kendime.
Hani derler ya; Ben senin için ölürüm. Yalan bu sözler öðrendim ben. Sadece boþ laftan ibaretmiþ.
Düþündüm de ne çok sevmiþtim seni, ne çok baðlanmýþtým sana. Düþüncelerimde türeyen aþk naðmelerimdin. Kalemim seni yazmýyor ki artýk, yazmayacakta bundan böyle.
Bir tek seven yüreðin acýsýný, aðlayan gözlerin çaresizliðimi haykýracak, yok olan zavallý benliðimden.
Senin düþünmene izin veriyorum, bundan böyle istediðini düþünebilirsin.
Ama; benden uzak kalarak bazý þeyleri anla, beni benden çok sevdiðini anlamak içinde tek çarem yok olmak.
Uzak diyarlara gidiyorum bu defa, sensizken ben daha iyi olacaðýmý biliyorum. Bilir misin bilmem seviyorum elimde deðil.
Seni anlattýðýnda bu yüreðim, gözlerim aðlýyor, ellerim üþüyor, bedenim titriyor, sen yaþamadýn o yalnýzlýðý, sen düþünmedin beni sen gibi, sen hissetmedin benim sevgimi.