YOLCU

Sað elini sol yanýna atýnca,
Avucunda alazlanmýþ kül kalsýn.
Düþün! YÂRi, cana diken batýnca
Dimaðýnda þükür,tevekkül kalsýn.

Hoþ sohbete,þeker þerbet tadýver,
Muhabbete sevgi saygý katýver.
Hep yað yutma,biraz buðu yutuver,
Esme! boran,ýlýk ýlýk yel kalsýn.

Öz konuþ ki,dost elinden gel olsun,
Bir güler yüz, bir de tatlý dil olsun.
Elden deðil, senden sana yol olsun,
Kibrini vur, mütavazi hal kalsýn.

Bal gönülden, bol çiçek dök arýya,
Yaþ iken eðil ki dönme çalýya.
Rast gelirsen tutun aklý veliye,
Amâde ol,eþiðinde çul kalsýn.

Zâlimin zulmüne kaldýr kaþýný,
Ehli kâmilden seç arkadaþýný.
Ara sýra okþa yetim baþýný,
Hakkýn divanýnda tutar dal kalsýn.

Gidenler yolcuydu dönmezler geri
BU dünya maddeye tapanlar yeri.
Aklýnda olursa düðümlü soru
Arif’e git! Adýn ehil ,kul kalsýn.


Sosyal Medyada Paylaşın: