YOLCU

Sað elini sol yanýna atýnca,
Avucunda alazlanmýþ kül kalsýn.
Düþün! YÂRi, cana diken batýnca
Dimaðýnda þükür,tevekkül kalsýn.

Hoþ sohbete,þeker þerbet katýver
Muhabbetle sevgi saygý tadý ver.
Hep bal yutma,biraz buðu yutuver,
Esme! boran,ýlýk ýlýk yel kalsýn.

Az konuþ ki,dost elinden gel olsun,
Yüzünde gül , bir de tatlý dil olsun.
Elden önce, senden sana yol olsun,
Kibrini kýr, mütavazi hâl kalsýn.

Saf gönülden, sýrf çiçek dök arýya,
Yaþ iken eðil ki dönme çalýya.
Rast gelirsen tutun aklý veliye,
Býrak eþiðinde hýrkan çul kalsýn.

Zâlimin zulmüne kaldýr kaþýný,
Mertoðlu mertten seç arkadaþýný.
Ara sýra okþa yetim baþýný,
Hakkýn divanýnda tutar dal kalsýn.

Gidenler yolcuydu dönmezler geri
BU dünya maddeyi sevenin yeri.
Aklýnda olursa düðümlü soru
Arif’e git! Adýn ehil ,kul kalsýn.


Sosyal Medyada Paylaşın: