Bu zerzeniþim! Bu feryadým! Sitem deðil, Allah ým! Ben râzýyým kaderime... Ama, Küçük kuþumun, Körpe kalbi, dayanýr mý bu kedere? Göðüs gelebilir mi bu kadar olumsuzluða? Artýk yeter! korkutmayýn! Susun! O, daha körpe... Aðzý var, dili yok! Sabret küçüðüm! Ýnsaf biraz hayat! Üstüne gitmeyin! O daha minik, Körpe... Onun aðzý süt kokuyor! Hayat onu, harap etme! O, daha minik bir bebek! Allah’im! Onu nasýl böyle, kundaðýnda, nasýl yanlýz koyup gideyim? Yapayalnýz, çekemez bu hayatýn derdini... Geleceðin kahrýný... N’olur hayat yavrumu, sakýn üzme! Harap edip, kolunu kanadýný kirma... Son bir kez,, sarilýp, kokunu içime çekmek istiyorum! Aðlamamak için kendimi zor tutuyorum! Allah’ým yavrumu Koru! Kanatlarýnýn altýna al!“ Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dinçer Dayı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.