“Artık çare yok!”

Dediler ki; Verem imiþ, hastalýðýn!
“Artýk çare yok!”
Dediler ki, bitmiþ vücudun cevap vermiyor ciðerlerin!
Yanýyor içim!
Bir yudum su verenim yok!
Yanlizým!
Yapa yanlýz...
Ne sevdiklerim yaným da...
Ne de sevdiklerini sandýðým insanlar yaným da...
Bu hastalýk, kýrdý kanadýmý, kolumu...
Ben hayata, doymamýþken!
Yavrumla ayrý koydu yolumu...
Öleceðim!
Caným, ciðer parem!
Aç kulaklarýný iyi dinle sözümü...
Caným yavrum, bir tanem!
Belki artýk, hiç göremiyeceðim yüzünü...
Ne dermaným var, ayakta duracak...
Ne de param var, tedavi olacak...
Kimse de yok artýk, çevrem de...
Býrakayým, seni emin ellere...
Ne yapacaðýmý bile miyorum?...
Gönlüm el vermiyor....
Seni böyle býrakmaya...
Sonra sen boynu bükük aðlarken, sokaklarda...
Ben kabrim de, toprak altýnda...

Sakýn, hiç aðlama...
Sakýn bana kabahat bulma...
Ýnan yavrum!
Elimden hiç birþey gelmiyor...
Ben ister miydim böyle olmasýný...
Annenin sebepsiz terk edip gidiþi...
Maddi manevi beni yanlýz birakiþý...
Sana hasret býrakýþý...
Beni üzmesi...
Beni verenlere düþürmesi...
Biliyorum yavrum!
Benden sonra
Kimsesizsin, minik yavrum sen!
Ben son nefesimi verdikten sonra...
Sakýn aðlama!
Sonra kimler siler göz yaþlarýný...
Hadi topla kendini...
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: