boþluðun en koyu yerinde hareketsiz yatýyor her þey
sýðýnaklar oluþuyor dört bir yanda
sabahýn yamacýnda aydýnlýða ulaþýyor hepsi
kýrýk dökük düþüncelerle
ruhumu kat kat saran sert kabuklarý birer birer soyup
bir kenarda biriktiriyorum
ona yaklaþýyorum biraz daha
her yaklaþtýðýmda
bu dünyaya ait olamamýþlýðýn acýsýný hafifletmeye çalýþan
bir dünya yabancýsý görüyorum karþýmda
iþaret parmaðýyla gösterdiði bir yöne
kafamý çevirip baktýðýmda
hazin bir manzarayla karþýlaþýyorum
yüreðimi burkan
içimi titreten…
sessizken ve suskunken
beklerken ve unutamazken
kanarken yaralarým
gelmelerin muhtemel olduðunu bilmek yetiyor bana
þuurumun karanlýk bölgelerinden yükselen çýðlýklarý susturamýyorum
çýðlýklar haykýrýþ oluyor
haykýrýþlar öfkeye inkýlap ediyor
çok basit cümleler
çok basit jestlerle konuþuyorum ruhumla
hiç bir fikri yok benim hakkýmda
beni uzaklara götüren
ya da beni ötelere sürükleyen düþünceye dalýyorum
yapmak istediðim ne çok þey var oysa
bir kýsmý evvelim
bir kýsmý ahirim
bir kýsmý bana yazýlmýþ enestüden
kutsal nefesin onurlu yolculuðuna hicret etmiþ gibi
ikindi zamanlarýna gölgeler yürürken
uçsuz bucaksýz uçurumlara uzanan benim
gizemli ýþýklar keþfediyor en kuytu yerleri
her azýlý hezeyanla kýzýl alevler parýldýyor yýldýzlardan
ufuklarýma tutunuyor bir kaç yýldýz
birkaç umut
çok zor kendini bulabilmek
dünyanýn ýssýzlýðýndan buhranlarýndan
yüreðe söz geçirmek çok zor
insanlarla yapamadýðým için
kendime saklý ve gizli olduðum için
çok zor
içgüdüsel bir þey bu
yaralýdýr her ruh
bazý ruhlar bu yaranýn türküsünü çaðýrýr
þarkýsýný söyler
bazýlarý daha da yaralýdýr
içinden insanýn çekilip gittiði
yýkýlmaya terk edilmiþ yerlerde
geride býrakýlmýþ acýlarla yürekten yaralýdýr
çiçeðin açmasý, suyun akmasý, topraðýn tozmasý için
yaþamaya baþka bir yol bulamadýðým için
yaþamayý bilemediðim için
kelimelerin kalbine
kalbimin sözlerine saygý duyduðum için
var olduðum için
gam yok, Allah var
sonsuz bir düzlükte yeniden buluþmak var
zamanýn içinde akmak var
bahçelerden, kanallardan, havzalardan
yýllarla sarmalanmýþ sonsuzluða açýlan kapýlardan
yol almak var
durmadan, ama hiç durmadan ileriye doðru
yarýna vurulan ilahi bir damga gibi
Allah’ýn yarattýðý dünyada
vaktin ve mekanýn yüzüne nakþedilmiþ bir sözle
Allah’tan baþka galip yok
mekanýn sahibi O’
yolun sahibi O’
akar giderken, bin dua, bin tevbe niyetine
binbir deðiþimle yürür giderken
tek galibe boyun eðmek var
karlý daðlarýn ,soðuk ikliminden çölden vaha
doðurmaya doðru yolculuk ederken
bahçelerden, kapý kenarlarýndan, avlulardan geçerken
koca yýllarý býrakýp gitmek var
kendimi yeniden gözden geçirme safhasýndayým
manevi arýnma mevsimindeyim
günahlardan arýnmak noktasýnda
murakabenin ve olgunlaþmanýn rotasýndayým
zihnimi temyiz etme aþamasýnda
kendimden azadeyim
redfer