Sor Beni
Sessiz sesiz aðlýyor mu, uzaklardan
Engin maviliklere dalan gözlerin
Ne umarsýn uçan kuþtan, bulutlardan
Yanaðýndan süzülen yaþtan sor beni
Ruhumu çevirdin kara bir zindana
Elveda da demedin giderken bana
Küle döndü gayrý gönlüm yana yana
Son kez harladýðýn ateþten sor beni
Her gece baþýný yastýða koyduran
Gerçekleri hayale boyun eðdiren
Sabahlara kadar ismimi saydýran
Uykularýna giren düþten sor beni
Ne nadim fýrtýnalar eser gönlünde
Belki de gelir diye günün birinde
Hýçkýrarak çýkýp sevda tepesinde
Saçlarýný daðýtan yelden sor beni
Ömür geçti, giden yýllar gelmez geri
Bir gün hatýralar sarar da her yeri
Son kez görmek için gelirsen bu yâri
Kapýmý açan bir güzelden sor beni
Aþkýn þarabýna, vardýn aðu kattýn
Tertemiz sevdayý üç kuruþa sattýn
Güngör’üne dört mevsimi de yaþattýn
Gayrý bahardan deðil, kýþtan sor beni
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET AKİF GÜNGÖR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.