Kâbus gibi üstüme çökerek her fýrsatta Nefesimden soðuttun, kýrdýn beni ey hayat Boyun eðdim üstüme, sabýr vardý fýtratta Ahiretle avuttun burdun beni ey hayat
Sýrtýmdaki gömleðim, çocukken dokunmuþtu Helal haram müþterek nefsime dokunmuþtu Ayarsýzdý bileðim pandüle dokunmuþtu Boþaldýkça zemberek, kurdun beni ey hayat
Farkýna varamadýk gençlik hýzla geçerken Ýkbal varsa yazgýda gelir elbet, geç, erken Verene soramadýk vademizi biçerken Kusur bulup saygýda yerdin beni ey hayat
Yaþadýkça yokluðu, menzilimiz karardý Rýzýk arayan, teri, gözyaþýyla karardý Bazen boðaz tokluðu, bazen gelen, karardý Sýrta vurup semeri sardýn beni ey hayat
Yine de þükrederiz, can derdindeyken beþer Parmak kadar bebeler açlýktan enkaz eþer Uzaktan küfrederiz, ölürken üçer beþer Karný yýrtýk gebeler, gerdin beni ey hayat
Mazlumlara hükümran zenginliðin kudreti Nice canlar devirip emzirmekte nefreti Medeniyetler viran þýmarttýkça þirreti Ýnsanlýðý kemirip, vurdun beni ey hayat
Önce desem; rahatým, bilirim yok mümkünü Bir aðýzlýk pencere solutur mu küskünü Kalemimle cihadým vicdanýmýn rükünü Daraldýkça cendere, yordun beni ey hayat
Sosyal Medyada Paylaşın:
erolbasci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.