HOÞÇAKAL BEYHUDE HAYAT HOÞÇAKAL
Ömür denilen hayat geldi geçiyor
Paha biçilmez sanýlan herþey,
Hayat denilen amansýz yolda
Bir varmýþ bir yokmuþ...
Bana biçilen kýsacýk ömürde
Ýyi, kötü denilen hayata dair ne varsa
Heyhat hayat heybeme attým gidiyorum
Bak, sen deðil miydin ..?
Karanlýklar üstüme zifiri karasýyla çökerken
"Güneþ doðmaz!
Sabahlar olmaz!
Bu sevdadan gel vazgeç!"
diyen
Ýþte gel, gör bak
Ömrümün son demindeyim
Vuslat ateþi içimi yakýp kavuruyor!
Hicranla vedalaþýp arkama attým,
Geçmiþin izbe, hasta izlerini,
Bilesin!
Þafak vakti geldi çattý, tan aðýrdý!
Ezan sesleri arasýn da
Hülyalý düþlere dalýyorum!
Þahadet þerbetinin tüm ýþýltýsý,
Gözlerimi kamaþtýrýyor!
Yüreðimi yerinden söküp
Uçsuz bucaksýz, deniz derya
Yeþillikler diyarýna savuruyor!
Artýk demiyorum sana
Gel gör halimi nicedir?
Eðer bir gün tuðba aðcýnýn dibinde
Vuslata erersek,
Bil ki seninle olan kara defterim
Ebedi bir huzurun Gölgesinde
Heybemle birlikte kara topraða
Sýr olmuþtur bilesin!
Artýk var git yoluna hayat!
Býrak git peþimi
Bak, gör ve dinle halimi..!
Ben eski isyankar ben deðilim
Ruhum, vakur!
Gönlüm, sükut!
Yüreðim, sevgi tohumlarýyla dolup taþýyor!
Ve ben sana bir yerlerden gülümseyerek el sallýyorum...!
Hoþçakal,
Beyhude Hayat,
Hoþçakal..!
Pýnar Çetin
21 Aðustos 2024
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.