Ben Şair Değilim

Ben þair deðilim ki þiirleri aþk kokan
Eski bir alýþkanlýk bir þeyler karalarým
Sinemdeki ateþtir her gün ruhumu yakan
Ipýssýz sokaklardan yükselir naralarým
Þiirle nefes alýp geceyi aralarým

Ben þair deðilim ki þiirleri aþk kokan
Bir yaðmur damlasýnýn buharýyým bir gölde
Azýnca yaralarýn ýssýzlýðýmda yýkan
Kuruyup da giderken akþamüstü bir çölde
Mýsra mýsra dokuyor þiir beni her dilde

Ben þair deðilim ki þiirleri aþk kokan
Issýzlýðýn koynunda doldururum vademi
Geceye yalnýz düþsem, odur þafaðý söken
Bir yýldýzýn gözünden seyrettirir âlemi
Ýnsanýn Havva’sýdýr… kim anlar ki Âdem’i

Ben þair deðilim ki þiirleri aþk kokan
Þiirler ki yaralý yüreðimin hamalý
Bir kadýn düþlüyorken bütün benimi yýkan
Bir kadýn ki gözümden gönlümü anlamalý
Bir kadýn ki býrakmýþ yüreðimi yamalý...

Ben þair deðilim ki þiirleri aþk kokan
Mýsralarým üþüyor kafiyeler kan gibi
Hazan vurunca güne dönüp boynunu büken
Þiir beni yeniler þu geçen zaman gibi
Þiir ile olmuþuz iki ruh bir can gibi…

Sosyal Medyada Paylaşın: