Denizi Olmayan Şehir

DENÝZÝ OLMAYAN ÞEHÝR
Iþýðýyla aydýnlanmak dururken
Karanlýk kuytularda geziniyorsun hep
Tenha yol kenarlarýnda duruyor
Güneþe hesap soruyorsun
Cevabý olmayan sorular aklýnda
En çokta kendini yoruyorsun
Yanaklarýnda kavuruyorsun rüzgârý
Kendi ýþýðýnla parlamak varken

Gamzende ihtimaller biriktiriyorsun
Hep aðlamayý ve gülmeyi deniyorsun
Sevme yetisini sýnýyorsun kalbinin
Aþkýn kavislerinde geziniyorsun
Ruhun çeperleri kýrýlgandýr bilesin
Kurumuþ nehir yataklarýndan bile
Oysa sen, en az bir gül kadar kýrmýzý
Gamzende isyanlar büyütüyorsun

Yollara çýkmayý bilmiyorsun daha
Dünya denen bu yaldýzlý levhanýn
Her yerinde ismin anýlsýn istiyorsun
Sürreal, egzotik, avangart bir edayla
Yüzüne hep maskeler takýyorsun
Oysa hayatýmýz ancak bir yol filmi olabilir
Buruk bir vedayla çekip gidecegiz
Sen yollara çýkmayý bilmiyorsun daha

Parmaklarýnla dalgalar çiziyorsun boþluða
Denizi olmayan bir þehirde yüzer gibi
Kalbinin kýyýlarýnda tekneler batýk
Birgün açýlýrsan sonsuzluða
Eteklerin rüzgârla salýnýr belki
Kirpiklerinde serin deniz suyu
Gözyaþýný gizlemeden aðlayabilirsin
Denizi olmayan bir þehirde gezer gibi

✒ Emrah Ýslam Kurt 13.07.2023
Sosyal Medyada Paylaşın: