Köy

Mis kokar ormanlarý; kekik kokusu, çam kokusu
Irmaðýndan, gölünden hayat bulur renkli dokusu
Ne güzel yakýþmýþ yeþiller sanki tacý takýsý
Can verir insana temiz havasý, tatlý uykusu

Çayýrlarýnda dolaþýr kuzularý, kýr atlarý
Her bir canlýyý doyurur bereketli topraklarý
Hazanda dökülür altýn gibi kavak yapraklarý
Yaz gelir boyun eðer sararmýþ buðday baþaklarý

Ak kepenekli çobanlarý dolaþýr daðlarýnda
Solunda karakaçan, örflü karabaþ saðlarýnda
Dertli gezerler, hayal kurarlar gönül baðlarýnda
Yaþanýr en saf, en temiz duygular sevdalarýnda

Çay kara güðümde demlenmezse tadý olmaz denir
Yanýnda kese yoðurdu, közlenmiþ patlýcan yenir
Dinlenirken tarlada nice yanýk türkü söylenir
Eller nasýr, baðýr yanýk; kâh çalýþýr, kâh eðlenir

Dereleri, pýnarlarý, ýrmaklarý akar durur.
Zülfü suya düþmüþ can kýz çeþmede su doldurur.
Yaðýz delikanlý bir kara sevdaya tutulur.
Âþýklar kervanýna niceleri daha katýlýr.

Tarih kokuyor tepeleri, topraðý, dibek taþý
Tarhana çorbasý, katmeri, bükmesi, keþkek aþý
Bastý baðrýna gidenleri; kâh eþi, kâh gardaþý
Belki de yoktur dünyada, benim köyümün bir eþi
Sosyal Medyada Paylaşın: