KALEMİM KÜSME BANA

Kalemim küsme n’olur, bir kuru zemindeyim
Küçük bir satýr dâhi yazamazsan ölürüm
Kaynar gönül kazaným dertlerin deminyeyim
Çöz dilimin baðýný, çözemezsen ölürüm...

Ufaktan yaklaþ hele, gel hadi barýþalým
Duygu benden söz senden, meydanda yarýþalým
Yüreðimden tut beni, ummana karýþalým
Denizlerde rotamý çizemezsen ölürüm...

Sen gönlümün elçisi, duygularýn dilisin
Kimi zaman çok uslu, kimi zaman delisin
Bülbülleri coþturan, has bahçenin gülüsün
Diyar diyar gurbeti gezemezsen ölürüm...

Yazacaksan Hakk’ý yaz, sadece O’na eðil
Doðrularý söylemek, ar deðil, kusur deðil
Düþmana arka çýkma, sýrrýný verme oðul
Nefsimin hilesini bozamazsan ölürüm...

Gecemi feda ettim, kalemim gör ki sana
Uykularým þahittir, yaþattýðýn bu âna
Þiirsiz koyma beni, yazýk etme bu cana
Feryadýmý kaðýda dizemeszen ölürüm...

Benim yüce kalemim, gönlümde anzer balsýn
Coþup çaðla durmadan, okuyanlar feyzalsýn
Necla’nýn dert ortaðý, tutunduðu tek dalsýn
Poyraz esen yeline, kýzamazsan ölürüm...

Necla Polat Hasbutcu ✍️








Sosyal Medyada Paylaşın: