FERYAT YÜKSELİR ORMANDAN

Yanarken bir orman, duyar mýsýn feryadý?
Yeþil yapraklar, kuruyan dallar,
Ateþe boðulmuþ kökler aðlar,
Ýnsan duyar mý bu yakarýþý?
Feryat figan a-huzar nedir bu hal;

Alevler sararken yeþil cenneti,
Dallar yanar, kuþlar uçar kaçýþýr,
Toprak bile titrer bu acýyla,
Ama insan kayýtsýz, bakar uzaða,
Yanan kendi ruhunu görmez yangýnda;

Ateþ dans ederken, hayat çekilir,
Kökler direnir, ama çaresizdir,
Orman aðlar, ama çýðlýðý sessizdir
Ýnsan görmez, duymaz bu acýyý,
Oysa her aðaç bir nefesti, bir hayattý;

Yanmak, acýnýn doruk noktasýdýr,
Bunu bilmeyen var mý aramýzda?
Ama ormanlar yanarken susarýz,
Alevlerin þiddetiyle kavrulurken,
Kendi vicdanýmýzý da yakarýz;

Aðlarken ormanlar, içimizdeki boþluk büyür,
Her yanan dalda bir parçamýz eksilir,
Ama biz bu kaybý fark etmeyiz,
Oysa her aðaçta bir hayat yatar,
Ve bu hayat, bizimle birlikte yanar;

Yanmanýn acýsý, yüreðimi deler,
Her ateþte bir parçam kül olur,
Ormanýn hüzünlü aðýdý yükselir,
Ama insan bunu dinlemez,
Duymaz çünkü kendi çýðlýðýný bile anlamaz;

Oysa orman benim, aðaç benim,
Köklerinde saklý bütün bir geçmiþim,
Her dalýnda bir aný, bir sevda,
Yanarken orman, ben de yanarým,
Çünkü o ateþ içimi kavurur benim;

Yangýnda kaybolur yeþil hayat,
Küller savrulur rüzgârda,
Ama bu yangýn, sadece aðaçlarý yakmaz,
Ýnsanýn ruhunu da tüketir,
Görmediðimiz bir acý bu, derin ve sessiz;

Ormanlar yanarken, kimse duymaz,
Bu acý bir sýr gibi kalýr içimizde,
Ama her yanan dal, bir sitem eder,
Bu dünya neden bu kadar kayýtsýz?
Neden bu kadar insanlýk vicdansýz?

Alevler içinde kaybolur umutlar,
Bir çiçek, bir kuþ, bir yaþam,
Ama biz bu kaybý hafife alýrýz,
Oysa her kaybolan yaprak,
Bizimle birlikte bir parçamýzý götürür;

Doðanýn gözyaþlarý sessiz akar,
Ama içimizdeki boþluk büyür,
Her yangýnda, biraz daha kaybederiz,
Vicdanýmýzý, insanlýðýmýzý,
Ve sonunda geriye sadece külleri kalýr,

Aðlar orman, aðlar doða,
Ama gözyaþlarýný kimse görmez,
Bu dünyada vicdan, ateþe teslim,
Alevler içinde kaybolur, yok olur,
Geride kalan yanýk aný bir avuçta kalýr;

Sonunda anlayacaðýz belki bir gün,
Yanmýþ ormanlarýn acýsýný,
Ama o zaman çok geç olacak,
Çünkü ormanýn aðýdý bizi bulacak,
Ve o ses, hepimizi susturacak;

Bahadýr Hataylý/19.08.2024/07.30/Sancaktepe/ÝST

Sosyal Medyada Paylaşın: