Ben ne mi yazdım?

Ben, ne mi yazdým? Kaðýttan yolduðum mýsralarýma
Hiçliðimi, hiçlerimi,
Zülmün hakim olduðu yerde, mazlum bir hiçtir.
Bana kalan koskocaman bir hiç ti
Onu yazdým

Ben ne mi yazdým?
Hiçlerin kimsesizler mezarlýðýna gömdüðüm anýlara
Okuduðum fatihalarý
Hayatýn yelpazesinde,  boðulmamak için çýrpýnan
Sefil bir yaþamýn dordurulamaz
Kýsýr döngüsünü
Þehrin varuþlarýnda çöplükleri nimet sayan
Çalýnmýþ bir çocukluðun ayak izlerini
Evine, eli boþ dönen bir babanýn
Kendi insanlýðýndan duyduðu utancý
Dul bir kadýnýn
Sonsuzluða saplanmýþ bakýþlarýnda
Hasretin, özlemin
Yangýnlarýný
Seven, sevilen, aþýk ve maþukun bahtýna çalýnan
Sinsi mýzraklarýn
Onulmaz darbelerini
Adý yosmaya çýkmýþ, sarhoþ masalarýna
Vazodaki çiçek gibi býrakýlan bir annenin
Tutarsýz çýrpýnýþlarý
Çocuklarý için.
Kurtarýlma umuduyla þirinlik yapýp
Yaptýkça daha çok batan
Bir dramý
Su ya varamadan vurulmuþ, kanatlarý kýrýk
Bir kartalýn göz yaþlarýný
Beynimin saksýlarýnda küflenmiþ
çiçeklerimin çýðlýðýný
Yazdým

Nereye mi yazdým
Havaya, su ya, boþluða, gecenin karanlýk yüzüne
Þiir kalelerinin burclarýna
Okyanuslarýn en kuytu derinliklerine
Okunmadan çöpe atýlan buruþmuþ sayfalara
Kýrýþ kýrýþ yüzümün çeperlerine
Þadýrvanlarýn kalbine
Minberlerin ayak dibine
Minarelerin sonsuza uzanan
Sýrlý basamaklarýna
Annelerinin göðsünden beslenen çocuklarýn
Gòzlerinde kapanmamýþ
Perdelere yazdým
Yazdým, yazdým da
Sen
Okuyabildin mi?
Okuyamasýn, çünķü sen yaþamadýn
Çünkü sen görmedin
Görmedin
Bir annenin, çöp konteynýrýn kenarýna çocuklarýný oturtup
Çöpleri karýþtýrýrken, nasýl da utandýðýný.
Adý, sokak çocuklarýna çýkmýþ
Toplumdan dýþlanmýþ, suça itilmiþ
Horlanan, ayýplaan zavallýlarýn
Kimbilir
Hangi kahpe duygunun kurbaný olduðunu
Bir it bile yavrusunu atmazken
Ayrý ayrý kiþilere aþýk olduðunu sanýp ayrýlan
Aþktan nasipsizlerin
köprü altýnda kalan çocuklarýnýn
Kýþýn ayazýnda nasýl sabahladýðýna
Þahit oldun mu.

Evde beslenen bir kedi kadar deðer görmeyen
Sabah erken kapý dýþarý edilip
Park kòþelerinde bastonuna aðlayan
Bir dedeyi gördünmü
Yanýna oturup iki kelam ettin mi hiç
Dokundunmu göz yaþlarýna

Bunlara yüz vermeyeceksin
Ýkide bir kulaðýný çekeceksin
Yüz verdin mi üste çýkarlar
Ve iþini baþýna yýkarlar, diyen
Bir dilenci gördüðünde, tiskintiyle bakan
Sadaka dan habersiz
üstten üstten bakan bir patronun
Ve
Ýnsanlýktan yere çakýlmýþ
Þýmarýk bir oðlunun
Eli altýnda amele oldun mu hiç
Ýlkesiz, gayesiz, tasavvursuz, kaygýsýz, sarhoþ
Bohem hayatýn çýlgýnlýklarýnda,
Görünürde mutlu, gerçekte sefil
Yitip giden hayatlarý
Gözledinmi hiç.

Hiçliðin karanlýðýnda kaybolan hiçlikler
Onca hayatlar
El atýlmayan, dokunulmayan, görülmeyen
Kayýp, yitik,  varlýðýmýz
Bir mona lisa tablosu kadar konuþulmayan
Yarý deli
Bir van gogh portresi kadar ederi olmayan
Kanlý canlý bir tablo
Bakýp görmediðimiz, sýrýtýp geçtiðimiz,
Dudak böktüðümüz
Sýcacýk bir gülümsemeyi bile esirgediðimiz
Kahrolasý, kendi gerçeðimiz.
Daha ne

Ben ne mi yazdým?
Cahit zarifoðlu nun, kýrýldýkça muhkemleþen
Ýç kýrgýnlýklarýný
Sezai karkoçun mona sýný
Mevlâna idrisin sükütunda açan çiçekleri
Yazdým
Kendimce, þiirimsi  mýsralarýmda

Ben, ne mi yazdým?
Kaðýttan yolduðum mýsralarýma
Hiçliðimi, hiçlerimi yazdým.
Çünķü onca hiç varken,
Ben de nefes alan bir hiçim











Sosyal Medyada Paylaşın: