sen oldun benim Azrail 'im

Efkarlýyým!
Sabahlara kadar gözüme uyku girmedi...
Daraldým! sikildým!
Sonun da derdimi, esen rüzgâra anlattým....
Anlatýr anlatmaz...
Çilekeþ Gönlümü aldý götürdü...
Uzak Diyarlara, sqndým...
Rahatladým!

Umudum tükenmiþ....
Dünyam kararmýþtý...
Gönül bahçem de ise güllerim solmuþ, sararmýþti...
Oysa ki, kendimi, bitkin bir halde...
Azrail’ in karþýsýn da buldum!
Meðerse...
Nicedir, Azrail arar, sorarmýþ beni...

Beni görür, görmez, sert baktý!
Esti kükredi!
Elim ayaðým soðudu!
Tutmaz oldu!
Dizlerimin baðý çözüldü!
Yürümez oldu!
Dilim tutuldu!
Konuþamaz oldu!

Nicedir, çektiðim, bunca eza, cefa bitmedi ey keder!
Kendimi bir bencil yolunda eyledim heder!
Alnýma yazýlmýþ, bir kere...
Artýk, güldürmez kader!
Nereden bile bilirdim?
Anlatýr anlatmaz aldý götürdü rüzgar...

Ey Azrail!
Feryadým, isyaným o, andý...
Sitem dolu figaným arþa dayandý...
Çaresiz yüreðim, aðladýkça yandýkça yandý...
Affet beni Azrail!
Aklým ve kalbim aciz düþüp þeytana kandý...
Nereden bile bilirdim?
Anlatýr anlatmaz aldý getirdi rüzgar!
Evet!
Belki, günahým çoktur...
Ama, kalbim de bir kötülük yoktur...
Dileðim, mutlu olmaktý...
Evlenip, yuva kurmaktý...
Ebedi, huzuru bulmak, mutlu olmaktý...
Duaya kalkmýyor artýk ellerim...
Nereden bile bilirdim!
Anlatýr, anlatmaz alýp, götüreceðini?...
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: