Ruhum bir kelebeðe dönüþürdü gülüþünle, uçardým. Uçup omuzuna konardým. Sen bakmazdýn hiç, Sanki yokmuþum gibi, Anlamazdýn. Ama ben oradaydým , Göðsünde,kalbinin tam üstünde. Bilirdim hissetmezdin, Aðlardým… Ne çocukluk ama deðil mi? Gülüþünle mutlulukla uçarken, Görmeyiþinle yanardým.aslýnda þakasýna “gel” desen, Ýnan kanardým. Kelebeðin ömrü ne ki, o yalaný da seninle yaþardým. Ey narýnda yandýðým yar, Bak kanatlarýma,hala rengarenk. Hala konmak için bekliyor gülüþünün köþesine, Hala ölüyorum bir günde kelebek etkisiyle
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Karabulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.