Gece Süvarisi Ben miyim

Yalnýzlýk þehrinin sessiz süvarisiyim,
Geceyle dost, yýldýzlara yoldaþým,
Kimsesiz çocuklarýn umut ýþýðý,
Belki de kayýp ruhlarýn bir parçasýyým;

Ay ýþýðýnda yürürüm sokaklarda,
Her adýmda sessiz feryatlar yankýlanýr,
Bilinmez geçmiþin izlerini taþýrken,
Ruhumda esen rüzgarlar saklanýr;

Kimse bilmez nerede baþlar hikayem,
Ne bir þehir ne de bir kök baðlý bana,
Ýnsanlarýn gözlerinde kaybolan bir gölge,
Yüreðimde sadece sessiz bir dua çýðlýklarým;

Bir yabancýyým, kimsenin tanýmadýðý,
Kendi yalnýzlýðýmda yoldaþ ararým,
Sessiz çýðlýklar arasýnda yol alýrken,
Merhameti arayan bir nefes olurum;

Bu karanlýk sokaklar benim evimdir,
Gölgelerin ardýnda bir umut beklerim,
Kayýp hayallerin izlerini sürerken,
Her adýmda yeniden doðmayý dilerim;

Bir yabancý gibi dolanýrým þehirde,
Her köþe baþýnda farklý bir hikâye,
Kimsesizliðin içinde kaybolan hayatlar,
Beni bekleyen gizli bir feryada döner;

Geceye sýrdaþ olurken anýlarým,
Düþen yýldýzlar gibi sessizce kayarým,
Kimsesizlerin yüreðine dokunan,
Bir damla gözyaþýyla varlýðýmý yazarým;

Bu sokaklar bilmez benim adýmý,
Geceyi karýþtýrýrken içimdeki sýzý,
Her bir çocuðun hayalini paylaþýrken,
Yüreðimde yankýlanýr sessiz bir acý;

Bir gölge gibi süzülürüm yanlarýndan,
Ýz býrakmadan, sessizce geçerim,
Karanlýklar içinde kaybolan suretler,
Beni arar, ama asla bulamazlar;

Kimse bilmez nereden gelir, nereye giderim,
Ruhum bir göçebe, evi olmayan bir yolcu,
Kimsesizlerin kalbine dokunan,
Bir anlýk varlýk, bir ömür süren iz býrakýrým;

Sessizliðin ortasýnda yankýlanýr adýmlarým,
Bir çocuk gülüþü kadar narin,
Karanlýklarý yarýp geçen fýsýltýlar,
Geceye dokunan bir sevda gibi derin;

Gecenin içinde kaybolan bir yürek,
Kimsesizliðin ötesinde bir sevda,
Ruhumun derinlerinde yankýlanan,
Bir dua gibi sessizce varlýðýmý taþýr;

Gölge oyunlarý oynar karanlýklar,
Yalnýzlýðýmýn içinde bir sýr saklar,
Her adýmda biraz daha kaybolurum,
Ama yüreðimde hep ayný umudu taþýrým

Bir süvari gibi geceyi arþýnlarým,
Yüreðimde kaybolmuþ hayaller taþýrým,
Gecenin ortasýnda yankýlanýr adýmým,
Bir gün belki kaybettiðim yanýmý bulurum;

Kimse bilmez, nerede biter bu yol,
Ama ben yürürüm sessizce, usanmadan,
Karanlýklarýn ardýnda bir ýþýk ararým,
Ve her sabah yeniden doðarým;

Bahadýr Hataylý/16.08.2024/13.00/Namazgah/ÝST


Sosyal Medyada Paylaşın: