LEYLA İLE MECNUN

Bir zamanlar bir masal vardý,
Leyla ile Mecnun diye anýlan.
Aþklarý destanlara sýðmayan,
Birbirine tutkun iki yürek.

Çöllerde savrulan bir aþkýn sesi,
Yüreðimde yangýn, gönlümde sýzý,
Leyla’ya vurulmuþ Mecnun’un yasý,
Kavuþamadan biten masalýn izi.

Gökyüzünde yýldýz, gecede alev,
Mecnun’un yüreði, Leyla’ya heves,
Gönülleri bir, lakin yollar serap,
Çöllere yazýlmýþ aþkýn son nefes.

Bir Leyla bir Mecnun, aþkýn en safý,
Yürekleri yakan vuslatýn lafý,
Gönüller ölümsüz, aþkýn þafaðý,
Leyla’yla Mecnun’un sonsuz hatýrasý.

Çöllere düþmüþ bir aþk hikayesi,
Gözyaþlarýndan oluþmuþ ezgisi.
Bir Leyla için Mecnun yanýp tutuþur,
Bir Mecnun için Leyla caný feda eder.

Kavuþamamak onlarý yýkmaz,
Aþkýn ateþiyle yanýp tutuþurlar.
Dünya iþlerine aldýrmazlar,
Sadece birbirlerine tutunurlar.

Mecnun’un gönlünde Leyla aþký,
Leyla’nýn gönlünde Mecnun sevgisi.
Gözleriyle deðil, kalpleriyle görürler,
Aþkýn büyüsüne kapýlmýþ gönülleri.

Herkes onlarý deli sanar,
Ama aslýnda onlar en akýllýdýr.
Aþkýn engin sýrlarýný çözmüþler,
Gönülleri aþkla dolu, tutkun.
Leyla ile Mecnun, aþkýn si mgesi,
Birbirlerine olan sadakatleri.

Destanlara konu olan bu aþk,
Hala gönüllerde yaþar, ölümsüzdür.

UMUTVAR NEJAT HOCA


Sosyal Medyada Paylaşın: