Yaðmuru biriktirsem göz pýnarlarýmda
Konuþabilir miydi bir kaç damlanýn sözüne sýðýnýp
ya da silebilir miydi yüzümde biriken hicranýn gölgelerini
Umutsuzca biriktirdiðim karanlýklardan
Bir umut güneþi doðabilir miydi peki isyanlarýmýn tepelerinde
Ne ve nedeni býrakýp sýyrýldýðým bu tevvekkül sokaðýnda
yolun sonuna varmaktan bir kurtuluþ sapaðý çýkar mýydý
Hiç hiç bir þey yoktu derken derken umudun yokluðunda bile
Bir umut arayaþým nasýl da bir çaresizlikti ki
Parmaklarým hala umudun harflerine vuruyordu klavyede
Týpký kriz geçirir gibi
umut
umut
umut diyordu harfler
.
.
.
suslarýmýn figanlarý kopuyor beynimin fýrtýnalý akþamlarýnda
Hep bir yanýp sönen sokak lambalarýnda çakýlý kaldý gözlerim
Bir ölüp bir diriliyorum
Iþýksýz ve adýmsýz bir yoldayým oysa
Cevapsýz sorular içinde can veren yarýnlar var mezarlýðýmýn koynunda
Ne neyin peþindeyim
Ne de peþimde bir neden var
Yarýn cebimden döküldü
Dünse bugünde sürünen silik bir tekrardý
Ezberinde kalýrken ömrümün izledikleri
Ezberimde kaldý yaþayamadýklarým
Noktadan sonra kuz geliyordu virgül virgül nefesimi duraksatarak
.Kuz’gun,
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.