Kamuflaj

Oluruna býraktým artýk her þeyi ...
Çabaladýkça eskiyi arar oluyor insan ...
Deðer verdikçe hep mi zarar görür , hep mi kaybeder insan ...
Alýþtým artýk yalnýzlýklara, sessizliklere aldýrýþ etmiyorum ...
Monotona döndü hayatým ama þikayette etmiyorum ...
Tüm çiçeklerim kurudu , eskisi gibi ilgilenmiyorum...
Evimin perdeleri hep kapalý güneþle artýk selamlaþmýyorum ...
Sýkýcý olsa da iþim her gün aksatmadan gidip geliyorum ...
Fena sayýlmaz kazancým her gün sýzdýracak kadar mey alabiliyorum ...
Arada dýþarý çýkýyorum etrafýmdaki sahte yüzlere aldýrmadan dolaþýyorum ...
Evinin önünden geçerken eskisi gibi camda mý diye bakmýyorum ...
Baþým önümde yalpalayarak ta olsa transit geçiyorum ...
Oysa bir zamanlar en uðrak yerimdi buralar ...
Kaç kez sabahladým inan bende hatýrlamýyorum ...
Ama bazen sadece ...
Bunu hak edecek ne yaptým diye geçiriyorum içimden ,
Hiçbir sonuca varamýyorum ...
Belki de gurur yapmayýp sormalýydým sana , ama olmadý...
Beni bilirsin aðlayamam ben .
Ne bekliyordun ?
Babasýnýn cenazesinde tek damla dahi yaþ dökemeyen adam
Gidiþine mi aðlayacaktý ?
Ben hayatýmda ne fýrtýnalar atlattým , gidiþinde onlar gibi benim için sýradandý...
Bilmiyorum ama , bunca zaman yýkýlmadan ayakta kalmam ,
Böyle bir insan olmamdandý ...
Monoton bir hayatý kimse sevmez biliyorum ...
Bu hayat benim gibi insanlarýn yaralarýný saklamasý için sadece kamuflajý...

25.04.2008 BaRuT
Sosyal Medyada Paylaşın: