ANNECİĞİM ( DÖKÜLÜYOR HAYATIMIN EN GÜZEL YAPRAKLARI )

ANNECÝÐÝM ! ( DÖKÜLÜYOR HAYATIMIN EN GÜZEL YAPRAKLARI )

Anneciðim, baþýný saða çevirmiþ
Gülümsüyor, huzurla uyuyor belli
Kalkacak doðrulacak yerinden sanki
Seslenecek oðlum! sen mi geldin þimdi.

Uyan N’olur güzel Annem ! tutunduðum güçlü el !
Sana ihtiyacýmýz var, gitme!
Gitme biraz daha kal !
Allahým! bu gerçek deðil, ne kötü bir rüya
Almadýn ! Almazsýn deðil mi onu yanýna !

Þüphesiz O benim herþeyimdi, anamdý
Kalbimde paha biçilmez tahtý vardý
Doðuranýmdý, kanýmdý, sýrdaþýmdý
Sevenimdi, gülenimdi, her zaman yanýmdaydý...


Babamdan yirmiki sene sonra kimsesiz
Kaldým ellibirinde babasýz ve annesiz
Rabbim bu ne büyük acý, olamaz sizsiz
Kelimeler kadük, niye bu kadar kifayetsiz

Takvimden çýkardým ben 25 Ekimi, 18 Nisaný
Sevmiyorum artýk, ne güzü, ne de baharý
Yeþermez birdaha asla, kalbim ýssýz kaldý
Dökülüyor hayatýmýn en güzel yapraklarý...

Sosyal Medyada Paylaşın: