hayat, ucube hazýrlýklarýný tamamlayýp yürüyüp geçerken üzerimden, düþsel bir bebek doðuyordu denizin kara gözlerinden; yüzünde esmer çocukluðum gözleri henüz sabah adý sunak ölümden önceki son durak
…
oysa benim her ýþýk doðumunda ahþap merdivenlerin ucunda duran tanýdýk bir karanlýðým vardý
süzüldükçe düþünce kirpik hareketi hýzýnda yaprak yaprak, ellerimde gül fidanlarý diktiðim yerde ölürdü toprak dudaðýmda yarýsýz bir resim yarýnsýzca soyunurdu çýrýlçýplak
...
nasýrlý sözler hecelerinde emeklemek yine beni seçmiþti b/ölündükçe metanetin en derin yerinde yüreðim kanmýþ, kanamýþtý ne susacak kadar söz ne de haykýracak kadar nefes kalmýþtý yeniden var olmanýn sancýsý sona varmadan önceki sunakta sessiz bir bitiþ için, seçilmiþ bir aldanýþtý.
flador
Sosyal Medyada Paylaşın:
flador Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.