ÖZGÜR OLMALIYIM BEN

neden hüzün denince akþamlar gelir akla,
hüzünlenemezmi kalpler gün ortasýnda...

hep karanlýk çöküncemi akar yaþlar gözlerden,
aðlanamaz mý tan yeri aðarýrken...

neden baðlýdýr özlemler geceye hep,
beden her an hasretle kavrulurken...

bunca zormudur ’ seni seviyorum ’ demek,
dökülmez kelimeler dudaklardan bir türlü neden...

nefes alýp vermekmidir sadece yaþamak,
bakmak deðil görmek, dokunmak, duymak, hissetmek varken...

ben, ben olamam ki böyle yaþarsam...

dilediðince aðlayabilmeli gözlerim,
gülebilmeli dudaklarým, istediði an...
özgür olmalý duygularým,
özgür olmalýyým ben...

08.10.2008 kýzýltoprak

Nursen Ateþ



Sosyal Medyada Paylaşın: