Ninniler söylerken ihtiyar saat kulesi Zaman erir ve tüm trenler gider Raylarsa yerinde durur gururlu daðlar gibi Yaðmur eker peronda el sallayan insanlar
Sevmek trene binmeye benzer Kader sürükleyince mehtabý yüreðe Binilir bir istasyonda koþarak heyecan içinde Ve son istasyona gelmeden inilmez Saçlara kýraðý düþse de
Þarjöründen namlusuna sevda süren insan Bir kez trene bindikten sonra Yüreðiyle seyahat eder her yere Asla trenden inmek istemez geçtiði istasyonlarda
Tren nereye giderse gitsin Raylar yolunu bilir ömür maratonunda Kendini raylarýn akýþýna býrakan Gördüðü tünellere sadece selam verir
Seeðmenoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.