Veda...

Ölüm gibi sancýlarýn dilinde uykularým
Ayýktým oysa
Kalp gözüme mühür vurmadým ki
Hem diri, hem de ölümlüydüm zamanýmda


Sen bilemezsin benzi sararan mevsimleri
Oysa ne çok biçtim hasat öncesi sessizlikleri
Yaþým kadar boy verdim bir baþaðýn filizinde
Dudaklarý çatlamýþ topraða eðilip su serptim
Yüzüne yerleþen kuraklýða inat gölgemi sürdüm, serinlettim tenini


Hýzmasý baðrýnda tüten daðdým, dað
Dalýnda yedi karanfil kokan c/andý özüm
Kavlimde yoðrulmuþ heybetli bulutlar
Zamanýmda kýrlangýçlar göçerdi koynuma
Öyle ki
Mevsimi göç olanýn yönü olurdu rüzgarým
Kah mavi, kah sarý
bazende saðanaða dönerdim yüzümü


Puslu tenimi ýslatýp, açardým kuþaðýmýn renklerini
Ýþte o vakit kýzgýn toprak yumuþar, açardý düðmelerini
O an sýcacýk þiir kokardý göðsüm, kokardý annem gibi
Gülüþümdeki çiçekler babamýn yüzünde açardý
Bir fýrça darbesi ile büyüdü,
büyütüldü zamanýmda ki düþler...

~°~
~°~
~°~

























Sosyal Medyada Paylaşın: