Gönül yorgunluğumun omzunda teselli bulduğuma...

Kýrýk bir kalp ile mi gülümseyecek yüzüm
Kahkahasý çýnlayan eski resimler nerde?
Yoksa ben, Fahrunnisa, ben mi böyle yüzsüzüm?
Gülüp geçiveririm göðsümdeki her derde!

Ah bilsen yüreðimde kaç kurþun gölgesi var
Ah bilsen Fahrunnisa, dünya bana nasýl dar!
Babam gitti gideli içimdeki duygular
Karýþtý birbirine, ne gökteyim ne yerde!

Yazdýkça Fahrunnisa, yazdýkça eriyorum
Harflerimi ok edip kaleme geriyorum
Her gölgeye kendimce bir anlam veriyorum
Sorsan, akýl kaldý mý, yok derim artýk serde

Farkýnda mýsýn bilmem, omzunda aðlýyorum
Adýný ve hüznümü þiire baðlýyorum
Fahrunnisa teselli dostlukta mý diyorum
Dost muhtaç etmez imiþ dostunu hiç namerde

Babam ve baban iþte, býrakýp gitti bizi
Babam ve baban iþte, içimizdeki sýzý
Kim üzebilirdi ki babasý olan kýzý?
Hüzünle Fahrunnisa, kapandý artýk perde

H.


Sosyal Medyada Paylaşın: