Gön doðarken baþlar acýlar Odaklanýrým bir noktaya Geçerým kendimden Durmadan saðýna,soluna dünerken Erýrým mum gibi Büyür,büyür gözümde Büyütürüm okyanus kadar,daðlar kadar Karanlýklarla beraber daha karamsar olur günlerým Çýkmaz sokaða girer gibi Çýkamam iþin içinden Kaybederým yolumu Yýldýzlar gibi uzak Hayaletler gibi ulaþýlmaz olur gözümde Yinede eriþilmezliðine inat Durmadan gönlüme hep akacak Nerede olursa Umutsuzluk abidesi gibi Yumru olur göðsümün ortasýna yerleþýr. Yarasýný baþta fark etmeyen yaralý gibi Sonradan acýlarýmý, Sararýp giden yapraklara Solmuþ çiçeklere bakarak hissederim Mutluluðun artýk çok uzaklarda olduðunu anlýyorum. Kader gösterecek hünerlerini tabi Yavaþ,yavaþ zaman geçince unutacaktým Evdeki hesap uymadý çarþiya olumsuzluklarý Umutsuz bekleyiþler takip ettý. Zaman geçnce Yalnýzlýk mezarýna diri diri Gömülmüþ olduðumu Baþýmý kaldýrýp mezar taþýna vurunca kiyametýn koptuðunu o zaman anladým Haberým oldu Olan bitenden Ne yapsamda Hiçbir þey gelmiyor elden 13/08/2024 Mehmet Emin sakin
Sosyal Medyada Paylaşın:
MESAKİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.