Gön doğarken başlar acılar

Gön doðarken baþlar acýlar
Odaklanýrým bir noktaya
Geçerým  kendimden
Durmadan saðýna,soluna dünerken
Erýrým mum gibi
Büyür,büyür gözümde
Büyütürüm okyanus kadar,daðlar kadar
Karanlýklarla beraber daha karamsar olur
günlerým
Çýkmaz sokaða girer gibi
Çýkamam iþin içinden
Kaybederým yolumu
Yýldýzlar gibi uzak
Hayaletler gibi ulaþýlmaz olur gözümde
Yinede eriþilmezliðine inat
Durmadan gönlüme hep  akacak
Nerede olursa
Umutsuzluk abidesi gibi
Yumru olur göðsümün ortasýna yerleþýr.
Yarasýný baþta fark etmeyen yaralý gibi
Sonradan acýlarýmý,
Sararýp giden yapraklara
Solmuþ çiçeklere bakarak hissederim
Mutluluðun artýk çok uzaklarda olduðunu
anlýyorum.
Kader gösterecek hünerlerini tabi
Yavaþ,yavaþ zaman geçince
unutacaktým
Evdeki hesap uymadý çarþiya
olumsuzluklarý
Umutsuz bekleyiþler takip ettý.
Zaman geçince
Yalnýzlýk mezarýna diri diri
Gömülmüþ olduðumu ,
Baþýmý kaldýrýp mezar taþýna
vurunca  kiyametýn koptuðunu anladým
Haberým oldu
Olan bitenden
Ne yapsamda
Hiçbir þey gelmiyor elden
13/08/2024
Mehmet Emin sakin





Sosyal Medyada Paylaşın: