Ölüme Vuslat
“Ölüm, dostu dosta kavuþturan bir köprüdür”
Allah indinde makbul olan insanýn hayýrlý ömrüdür.
Bu fani dünya hayatýnýn iniþli çýkýþlý yollarý ise,
Ýnsaný olgunlaþtýrýp kemale erdiren bir törpüdür.
Ölüm, ayýrýr caný cananýndan nefis istese de istemese de!
Gelip çattýðýnda býraktýrýr varýný yoðunu kesede!
Bileði bükülmeyen en babayiðit delikanlý bile olsa,
Savrulur yaptýklarý deli rüzgar esse de esmese de!
Ölüm, acýlaþtýrýr dünya nimetlerini tefekkür ettikçe!
Hoþnut olur yaradan insanlar birbirine gelip gittikçe!
Üzüntüden çatlar insanýn en büyük düþmaný olan þeytan,
Sadece Allah rýzasý için insanlar birbirlerini sevdikçe.
Ölüm, fani dünyadaki her türlü makamýn bitiþ hesabýdýr.
Çaðlardan en önemli çað insanýn gençlik çaðýdýr.
Unutulmamalýdýr ki her þeyin bir baþý bir sonu var,
Ýki cihanda da insaný doruða çýkaran muhabbet daðýdýr.
Ölüm, hiç kimsenin çare bulamadýðý en acý firkattir.
Ölümden korkmayan, yiðit oðlu yiðit, mert oðlu merttir.
Biriktirmemiþse hayýr ve hasanesini dünya heybesinde,
Ölüm meleðinin karþýnda tir tir titreyen ödlek bir namerttir.
Ölüm, kalp gözü görmeyenlerin karartýr dünyasýný!
Ne yaparsa yapsýn bertaraf edemez ölenin yasýný!
Ýnsanoðlu ne kadar mahir ne kadar hünerli olursa olsun!
Kamil imana sahip deðilse geçiremez fani dünya sevdasýný.
20/Kasým/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.