-SONSUZ ŞİİR- (1)

Yazýp yazýp sildiðim sonuncu mýsrandayým
Bitirmek isteyipte bitiremediðim son þiir gibi
Hatrý sayýlýr sanmýþtým oysa
Hatrý sayýlmamýþ kaðýt ve kalemimin

Tükendiðin yerden yazmak ne güç
Ne güç seni severken aðlamak
Sýrýlsýklam olduðum sevdanýn, mazgallarý arasýndan sana bakmak ne güç

Gecelere hapsolmuþum farkýnda olmadan
Yýldýzlar güneþ açsa
Sen yinede karanlýðýmmýþsýn gibi...
Güneþ olmak ne haddine

Durduramýyorum zamaný sevdanýn yokuþunda
Nefes nefese kalmýþ cümleler kurdum belki
Ecel terleri döken sevdanýn baþucunda
Gitme demekte mümkün deðil artýk

Söyleyemediklerimle bitiriyorum zamanýmý
Zaman sensiz dipsiz bir kuyu sanki
Gittikçe çoðalýyordun ya bana hani
Gel desem, azalacakmýþým gibi...

Oysa ki
Ki hep oydu
Yavaþ yavaþ sönüyordum sana
Sana eridiðimi nerden anlayacaksýn
Nerden anlayacaksýn sana kaç mýsra bitirdiðimi
Eðer ben anlamassam
Merhametsiz bir kurþun ile vur
BÝTSÝN BU ÞÝÝR...
Sosyal Medyada Paylaşın: