KALBİMDEN KALBİME MEKTUPLAR DEVAM EDİYOR

Bu ilk deðildi , ilk mektubum...bilmem kaçýncý tükeniþi
Kalemimin ümitsizce
Her yazdýðýmda kanayan yüreðimle uzandým
Postacý ile birlikte kapýna
Ama açýlamadý o kapýlar... göremedim yüzünü
Çaresiz dönüyordum her seferinde sensiz
Bir ezik türküde dudaklarým seni soluyorken
Ayrýlýðý yaþamaktaydým bilmem kaçýncý kez

Peþ peþe sensizliðime acýlar yakýyorum
...acý bir tütün
Gri tütüyor akþamlarým bacalarýmda
Gözlerin geziniyor odamýn dört bir yanýnda
Bense gözlerinden damlayan gri bir düþ
Sarý sancýlar yüreðimde damla damla oyuklar býrakýr
Hüzünlü bir þarkýdýr her uyandýðým gün sensiz
Býrakýp bana gittiðin zamandan beri

Bilsen
Korkularým büyür
Zindan gecelerin koynunda
Sokak lambalarý sisli, uzar sislerde karanlýklar
Sensizliði yazarým gece kuþlarý ile beraber
Sessiz çýðlýklar atýyor ateþ böcekleri camlarda
Bitmeyen geceler baþlýyor zehir - zemberek yaþantýmda
Uykular tutmuyor gözlerimi , gözlerimde endiþen !
Hayalim bu ya ; sana sarýlýyorum ninniler dilimde
Ilýk ýlýk akýyor içime hayal gözlerin

Gecenin gözlerine uzanýyor gözlerim
Yaðmurlar boþalýyor, þimþekleri içimde
Hiç susmuyor þu kalbimdeki sesin
Dudaklarým ise suskun çöller kadar kurumuþ
Ezanlar sesleniyor nihayet sessizliðime
Sonra yine sessiz, sessizlik, sensizlik !
Ýçimdeki alevden sesleniþlere bir çare olmuyor
Gelmen tek ilaç, tek neden, tek gülüþüm

Bu ilk mektubum deðil biliyorsun
Masmavi umutlarla, mavi yüreðimi postalýyorum
Niçin hala suskun dudaklarýn ?
Ya da iki satýr mektubun, hala çalmýyor kapým
Uzaklardasýn sana koþamýyorum
Dikenli telleri sarmýþ tutuk evlerinin
Ellerimi, ayaklarýmý ve yüreðimi
Kalbimdeki bu diken diken acýlar senin yokluðun !

(Devam edecek )

Günay Koçak

11. 08. 2024

Sosyal Medyada Paylaşın: