Hiç yaþayamadým ki çocukluðumu Sümeyye! Hep gençtim çocukken Süt kokmuyordu aðzým Minik yaþta yükledi ayaklarým dünyayý Omuzlarýmda koca bir dünya!
Erken girdi bizim eve hayat dersi Sümeyye! Bileklerimin nefesini keserdi ; Süpürge Yeri öpmekten kabuk tutardý dizlerim Ya ellerim...Çölümsü çatlaktý
Nasýl kaþýnýrdý geceleri bir bilsen Sümeyye! Kanardý ýsýrýklarýmdan Duvardaki radyonun yanýnda Kýt kanaat kullandýðýmýz vazelin Birde anne kremi: Mis kokulu arko Kâr etmezdi deterjan yanýklarýna
Boyumdan büyük yolluklarýmýz vardý Sümeyye! Bayramdan bayrama serdiðimiz Fistanlý yeþil halýmýz birde; Çekemezdim o beni çekerdi üstüne
Hayatýmýz bir film gibiydi Sümeyye! Sedirin üzerinde tahtadan bebeðimiz Öðlen sonrasýný beklerdi Çýra kokardý gülüm Hayali kýna yakardým ellerine Çýralý gözlere ninniler söylerdim Çogu sözleri uydururdum Utanýrdým sonrasýnda
Kaybolan yýllarýmý uçurmuþlar Sümeyye! Elmanýn öbür yarýsý gibi "Anasýnýn bahtý kýzýnýn tahtý"aralýðýnda Annemin kaderini , kaderini yaþadým Sekiz kardeþe annelik eden annem Can verirken kollarýmda Bana annem dedi son sözünde!
Daha dokuz yaþýnda evin annesiydim; Sümeyye! Yemek sinisini kucakladýðýmda Dünyalar benim olurdu o yaþlarda öðrendim boðaz tokluðunu Yemezsen çalýþamazdým Güçlü olmam gerekiyordu Mutlu muydum; Evet!
Yokluk içinde toktum ve mutluydum Sümeyye! Baðým ve daðým saðým solum vardý Aslan kýzým dedikçe varoluþa çoþtum Yüküm dünyalar kadardý Hayatýn zorluklarýný elime saydý Venüs Kuruþu kuruþuna ve ben herþeye yetiþtim Her yýlýn bir madalyasý oldu boynumda Hafif sikletten aðýr siklete Yorgundum bu yüzden geç kaldým aþklara
Sonra o kara gün geldi Sümeyye! O gün tanýþtým esas oðlanla Beterin beteri dedikleri Bin yýl sürecekmiþ dedikleri gurbetimle Üstadýn dediði gibi Özvatanýmýzda parya olduk
Kimimiz zindanda kimimiz sürgün Sümeyye! Gökyüzü kýzýl yeryüzü gri Dilimizde Baba þiirler:
"Vicdan azabýna eþ, kayna kayna Sakarya, Öz yurdunda garipsin, öz vatanýnda parya! "
Ben gençliði mi hiç yaþayamadým ki Sümeyye! ! Küllerinden doðmak nedýr bilir misin Ve yahut kaleler ve duvarlarý Sen nereden bileceksin ki Sümeyye! Yorgunluðuma bir ninni söyle yeter
Ahben Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahbende Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.