Bir Gülüşün Kurbanı

Soluksuz bir sancý bu
Ýnsan olmanýn en ihtiyatlý yanýna darbe.
Kelimeleri anlamýna küstüren,
Satýrlara nüfuz eden gölgene, teslim eden bir hamle.
Bu özlem acý kokuyor, ölüme teþne.

Anýlar karýncalanýrken þu kör karanlýðýmda
Zaman en kindar kimliðiyle seni de götürürdü.
Gece, üzerimi örterken hain bir þefkatle
Yokluðun en çocuksu yanýma vururdu.
Böylesi bir olmayýþa da bu acý yakýþýrdý...

Ah þu uslanmaz yazgým...
Ardýnda kimsesi kalmamýþ bir gidiþ býraktý.
Ýçimde bir alev var; sönmedi, suyu bile yaktý.
Hangi günahýn kefaretiydi ellerin
Dokunduðu ne varsa aslýndan þaþtý.

Arzularýmýn en kýrýlgan sýfatýna yükledim hüznümü.
Bir çaresizlik düþündüm...
Geçmiþin rüyasýna boyadým gökyüzünü.
Sonra yýldýzlarý saydým.
En bilge yalnýzlýkla astým ömrümü.

Avaz avaz susarken kahrýmý, günahlarým gururlanýrdý.
Adýmlarýna eklerdim renkleri, beyaz utanýrdý.
Bekleyeninden mahrum bir gurbet bu.
Dokunmayýn! Ceplerim bomboþ.
Öyle içimdesin ki; iyisi de kötüsü de helalühoþ.

Ne zaman bir ihtimal düþlesem;
Çorak býrakýlmýþ ruhlarda, sevda iklimi eserdi.
Gülüþün, en asil yanýyla selam verirdi.
Ruhum bedenimde nasýl devinir, bilemezdim.
Bir gülüþün kurbaný oldum ben, gidemezdim.

Ben gülüþünle ruhumu yamardým;
Güneþ sýcaklýðýnla yýkanýr, öylece beklerdi.
En kesif yalnýzlýklardan aþýklar geçerdi.
Özlemler, yetim bir aðrýyla geri dönerdi
Ve tüm ölümler, bir nefes daha verirdi.


Sosyal Medyada Paylaşın: